Yaðmura kulaklarýný týkayan bir gece
dallara acýyorum
mektuplarýn içimde yarattýðý boþluða
galiba ben geçmiþi deðil
en çok inancýmý öldürmüþüm
yani tüm intikamým
et parçalarý koparmýþ vücudumdan
sadece parmaklarým kaldý
sadece dokunduklarým
bir de karanlýk koridor
hususi karanlýk koridor
hani yemin etsem
önce ben inanmayacaðým
ve onlar yaþayacaklar
þimdi acý çektiðim düþünülebilir
bir opera salonunda tek baþýna kalmýþ
kalýn bir yanký gibi
ya da bir pazar günü travestisinin
mesai sondajýnda yalnýzlaþtýðýmý defalarca
o seviþirken diyemediðim aþk kýþlarýnda
o seviþirken diyemediðim kar taneleriyken
sadece çürüyorum
sadece ve defalarca , anlatýlan bu muydu?
gün batýmlarýnda gürleyen gök
usulca soyunan bir kadýn
meme uçlarý daha önce de pembeydi
belki de deniz koyu gri
o hep çýplaktý
vapurlar ise sadece týkabasa intihar düþüncesi
yere uzandým
sýrtýmda topraðý , yüzümde
burnumda , kulaklarýmda topraðý romanýndan bir sayfa
ne kadar gerçeðe yakýnsam, sana da o kadar
belki de bir saniye
otobüs duraðý ve defnedilmeyi bekleyen defneler
çekirdek kabuklarý belki de
kör ,saðýr, dilsiz bir adres cinayeti
ve o hep son otobüs sonrasý
odanýn içi ya da
ne fark eder ki , yere uzandým
sýzma beklentisi içinde sarhoþum
kasýklarýnýn periyodik tanrýlarý diyorum içimdeki nefrete
tanýmýyorum çünkü ,
tanýyamamýþým bu kinsel dönüþümü
beþ dakika önce Suriye sokaklarýndaydým
patlak bir kanalizasyonun hikâyesini dinliyordum
yalnýzlar ise hep koridorun gidemediðim köþesiydi
ve gitgide parlayan korkularým
her zaman bir lunaparký öldürüyorum piyano tuþlarýnda
dudaklarýn ise o hiç çalmadýðým atlýkarýnca
yaðmur da bana acýyordur þu an
bu kadar aldandýðým için
senin kaçýncý sayfa da olduðunun ise bir önemi yok
camlara dokundukça izi kalýyor parmaklarýmýn...
.