GİDERİM YOLLARIM IRAK
Gece çocuklarýn çýðlýklarýyla uyanmak,
Aç karnýna kurþun yemek,
Kimse istemezdi böyle yaþamayý…
Çiçekleri ezip geçen postallar,
Namlunun ucunda bir hayat hayat mýdýr?
Yýkýlmýþ evlerde taze cesetler,
Gözyaþlarýnda barut kokusu ve ter…
Gökten yaðan yaðmurlar kirli,
Toz toprak içinde kan kýrmýzý aðýtlar,
Öfkeyle inen eller hep kendi bedenlerine.
Giderim yollarým ýrak…
Kimse özgür deðildi kurþunlar kadar.
Hiçbir kuþ uçamýyordu yavrusuz.
Ve güneþsiz açmýyordu hiçbir çocuk gözlerini.
Tarihin bile utandýðý bir dünya sanki…
Aþaðýlýk bir film gibiydi.
Gözlerimizle gördüðümüz,
Tok karnýmýza seyredip prim verdiðimiz,
Aþaðýlýk bir film gibiydi yaþananlar.
Giderim yollarým ýrak, giderim yollarým insan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.