AÞKI YAZSIN BU KALEM
Mutluluðu resmetsin, aþký yazsýn bu kalem.
Hece hece zerk etsin, ruhumuza Leyla’yý.
Firdevsî ikliminde, tutuþsun yansýn âlem
Mecnunlaþýp çöllerde, zikredelim Mevlâ’yý.
Sonu gelmesin aþkýn; bütün zamanlar dursun.
Hiçliðinde kaybolsun; yok olsun elem, keder.
Sonsuzluða giderken kalpler “aþk” diye vursun.
“Yaþar iken ölmeye”; hangi maktul, “ölmem!” der.
Kalemlerden dökülsün bütün efsunlu sözler.
Kelimeler boyansýn baþtanbaþa sevdaya.
Bitmesin mürekkebi, hokka olsun denizler.
Gökkuþaðý taç olsun; tüm renklerle semaya.
Yýldýzlar, ay raks etsin; bulutlar yere insin.
Þimþekler ýþýk saçsýn; neþvünema bulsun yer.
Gökten üç elma düþsün; bulan âþýk sevinsin.
Cennetin oðlu, kýzý; acep yer mi bu sefer?
Âdem ile Havva’nýn, kalem yazsýn aþkýný.
Kuþaklara anlatsýn; heceler, hiç susmasýn.
Cennet’in maðdurlarý, büyük aþkýn þaþkýný.
“Allah’ýn emri!” desin; geri kalýp pusmasýn.
Durmasýn, dinlenmesin; “ölümüne aþk” desin.
Hayat sevmekle baþlar, aþk ile devam eder.
Kadere teslim olup bir elma daha yesin.
Ýlâhî böyle yazmýþ; tüm yollar aþka gider.
Hülvani BAÞTUÐ
29/09/2013
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.