Aşk Yoksunusun Sonbahar

“Günlerden Cumartesi meyveler düþtü aðaçlarýndan, yapraklar bu günde hýzla gazele dönüþüyor ! Ne talihsizmiþsin yine aþk yoksunusun Sonbahar!"

Bir ses çaremiydi diyor!
sana uzak kendime yakýn eylediðim derdimde
deðermiydi acaba aldatmayý kanun saydýðýn günlere!
tükendiðimizde
“kýsa günlerde geçmedi, uzun günlerde
haklýmýydýn!
ben solarken bir köþede

Yüzümüzdeki derin çizgiler anlamsýzca çoðalýrken,
aðaran saçlarýmýz soluk yüzümüze eþlik ederken
karmaþýk lisanda boðulurken dillerimiz
hasretle yazýlan hüzünlü besteler
yüreðindeki sevgiyi çoþturdumu?
sýcaklýðýyla yaktýmý?

baðlandýk
müebbet bir sevdaya keþke dedik zamanla..
hayat denilen tualde,kara renkle çizilen potreler,
gidiþlerinin hatýrasýnda sarardýmý yar?


Yazlarý bitirip,son’a dönen saatler
çýplak duygulara vurulan hoyrat düþünceler
buharlaþýp uçuþan renkler gibi
çýrýlçýplak kalan sevgiler!
direnecekti gerçek liðimize
söyle, ölümler bize yakýþtýmý bahar



Tükendim senin müebbetinde…
gönül özledi
dilim söyledi
þiirimde savruk heceler
“Baktýgýnda gönül düþmüþtür aþka”deyiver.
ki /duymadýn mý ilk aþkýn ritmini


Hazan,
hüznümün mevsiminde kýrýk.
bir mabet ki,
herþeyden büyük
diyorlar ya, ölüme gülen de var aðlayanda
bu ayrýlýk sence oldumu bahar?
bu son sence oldumu bahar?




“dönmeyeceðini bile bile bekledin ne inatçýymýþsýn gönlüm “

Soncemre


Sosyal Medyada Paylaşın: