Kökünü arayan yapraklar geçiyor yaþamýn sularýndan Adressiz soytarýlýklar devrindeyiz heyhat Dokunmaya korkuyorum titrek düþlere Ýçimin asmalarýnda sevda salkýmlarý Ve hayat çeliþkili bir masal sahnesi.
Kara derili çocuklar çýkarýyorlar insanlar yýkýntýlardan Su kiri yýkamaktan bitkin, elde nasýr Avuç çizgilerimiz yüreðimize yansýr Bulutlar geçerken hep göðünü kanatýr Sýratý geçemedi niteliksizler, reva/dýr.
Çok döner kendi ekseninde bu küre, aþkta her yol mubahtýr Sýrlarý dökülmüþ aynalarda bile gerçek tamdýr Her yangýn kendini yakmalý, aldanýþ revadýr Sonsuzluk deme hayata, her köprü kýldandýr Kapatma yüreðini dostluða, ‘aþk yaþamaktýr’.
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.