kandýrýrdýk kendimizi sevgiye açlýðýmýzý hissetirmeden kan kaybetmiþtik belliki Aþk/Tan istanbul sürünürdük tenlerimize bundandýr öksüz sehir kokusu
gidemezdik,ayrý yerlere. her nefesimiz birken dokunmazdý sözlerimiz birbirine dillerimiz çözülürdü her muhabbet ertesi sonra yine keskin sus(uþ)lara gebeydi
bir okadar anlamsýz bakýþýrdýk hiç bir þey konuþmadan iþte en güzelinden anlaþýrdý gözlerimiz -her haliyle herhalde sanýrým öyle -
yollara vururduk ayaklarýmýzý ellerimiz bitiþik, Her yer bizim, her mekan evimiz gibi serseri dolaþýrdýk uçrasýnda Ýstanbul’un
hergeçen gün çoðalýyorum sana ve ondandýr anýlarýn dibine vuruþum duygu düþmanýmmýydý yoksa? itiraf edemediðim
ben seni çok Ö z l e d i m yada onu gibi biþey! azalýyorum her dediðimde özlemek kaderime düþen bir paydý