umutlarýmýz savrulmakta
çocuk ellerimizle sarýldýðýmýz
ince belli aðaçlarým’da yok artýk
çiçek bahçeli , dar sokaklar
naftalin kokulu evler
yýldýzlarýmýzda tek tek kayýyor anne!
içimizi delen soðuk kýþlar
kardanadam yaptýðýmýz boþ arsalar
top koþturduðumuz tenha sokaklar
seksek oynadýðýmýz yollarýmýz
çocuk bakýþlarýmýzý süpürüyorlar,
koca adamlar!
Balkonlarda iplere dizili çamaþýrlar
bembeyaz umutlarýyla sergilenmiyor
arka mahalle sohbetlerimiz
salýnarak havalandýrdýðýmýz uçurtmalarýmýz
geceden kalma heveslerimiz yok/lar
Ayþe teyzenin,bahçe duvarý
bakkal Mehmet amcanýn baðýrtýlarý
pazarcý abinin ne alýrsan 1 kuruþ,
kulaklarýmda çýnlayan sesi
su satan çocuðun ümitli bakýþlarý
yok anneee!
bir avuç ekmek kýrýntýsý kaldý avuçlarýmýzdan kayan
umut doluydu salýncaklarýmýz
toprak kokardý havamýz
yalýn ayak gezdiðimiz çimenler
yok
yoklar
Anne betonlaþýyoruz!
Metropol denen illete yenik düþüyoruz!
Anne !
anne þehri süpürüyorlar!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.