Gönderilmemiş Mektuplar 2 / EYLÜL YAĞMURUM
sen gittin sesini de alýp
t/uzaklara gittin de
masal okuyacaðýn çocuklarý öksüz býrakýp
yakanda benim deðil
onlarýn âhlarý ile
nereye
ben ki
cama çýkmayý bile
sen yokken
haram ilân ettim gözümün bebeðine
solan perde altýnda bekledim,
gitmek için dönecek adýmlarýný bile bile . .
sen hep gittin benden
biz kaç kere bittik be!
kaç pencereye daha
yetim siluetler doðurup,
el sallamadan köþeyi dönecek vedalarýn
söylesene!
ben ki
her sabah köþe baþýndan
dönüþünü görmek için
cama çerçeve olan susuz aðaçta meyve
yerin en dibinde
þimdi yokluðunu büyütüyorum o pencerelerde
saksýsý kayýp kafa ile pervane en tepede
sen hep eylülde gittin yâr
eylülü hüzne döküp de
inatla dönüþleri neden
s/ondan seçtin bahara
ilk aþký kazýyýp gözüme miras yaðmuruna
ben ki
yaðmurda sevmiþtim seni
yaðmurlu günde kaybetmiþ
þemsiyesiz sevmelere yemin etmiþtim
bir daha asla diye
sözümün eri olduðum günler þimdi geçmiþ zaman
asla dediðim ne varsa erimiþ yolunda aman aman
sen sonbaharý giyinip tutsak gittin hep
yaðmura soyunup özgürce
hep orda tutuklu kaldým anahtarým cebinde
baharýn sonu ile baþýna devrik
ilk sýcaðýna düþtüðüm ömrümün yangýn yerinde
o har çiçeði dudaklarýn, suyun ateþi
içi bine çýkan nar mý, yoksa ejderha soyundan efkâr mý
biliyorum hep kalarak gittin sen
beni benden alýp
gölgenin deðdiði kaldýrýmlar dolanýyor ayaklarýma
Bakýrköy’ün ara sokaklarýnda
Ataköy’ün parklarýnda
dolaþýlmýyor senden gayri Ýstanbul’da
ben ki
sensiz topraða soluðu kesilen
her kaldýrýma gölgenin izi deðmiþtir diye
astýmlý aþkýna taþtan nefes beleten
gittiðin yaðmurla gelme gayri sonuma oturup
geldiðin yaðmurla kal hep sonsuzum olup
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.