Eskiden telefonun baþýnda beklerdim aramaný
hep ayný saatte
yani sabah yedide
Çalarken telefon yüreðim aðzýma gelirdi
ellerim titrer ve sesim kesilirdi
bir alo kadar yakýndýn oysa
aþk þarkýlarý söylerken sen
hayaller gerçek olurdu bir an da
sanki yaðmur deðince tenine,
yaðardýn yüreðime þiirce
þimdi üstünden kaç geceler geçti
aramadýn
küskünlüðüm yalnýz sana deðil
seni benden alan zamana da...
sende beni özlediysen bir ara
çýkmazlara girdi gönlüm bu ara...
elim kulaðým da bekliyorum her gece
duymak için nefesindeki sesi
özlemim daðlardan büyük
inliyor bütün þarkýlarýn naðmesi
sen giderken ben seni gözünden öpmemiþtim
düþün bir kez sevgilim, bunu hak etmemiþtim...
þimdi sabahlara kadar bekliyorum aramaný,
akþam yediden sabah yediye kadar...
küskünlüðüm yalnýz sana deðil,
seni benden alan kadere...
çaresizlikler içinde kalmak ne zormuþ sevgili,
aramýyorsun madem, yarýn sabah yedide
bana geri dön bari...!
24 Eylül 2013
Rasim Yýlmaz