Biri ona “mum” demiþ mum’muþ, hýh… o’nu mum ile mukayese edenin aklýna þaþarým o’nun gözleri bir nefes yangýn gibidir gülüþü, Ýstanbul’un sabah uyanýþýndaki doyumsuz þehrâyin gibi dudaklarý,kirazlarý kýskandýracak hoþlukta ve tadta rüzgârda savrulan saçlarý, kýzýl gün batýmlarýnýn eþsiz güzelliðini barýndýrýrken, kaþlarý,hilâl ile yarýþacak bir estetikle yerini alýr yüzünde ha,sahi birde kuðular var dünyada ,diyorlar kuðuymuþ… hýh… güldürmeyin beni onun boynunu gördükten sonra ilgi alanýmdan silindi bütün kuðular ayrýca,gönül gözüyle gören, sýcacýk ,dost bakan, insan kokan bir çift kahverenkten ibaret deðildir o’nun gözleri,görebilene… endamý tam bir Ýstanbul hanýmefendisi, giyim ,kuþam yer ve mevkiye göre uyumlu tavýrlarý,gerektiðinde minicik bir çocuk gerektiðinde sözü dinlenen olgun bir haným kim demiþ bir “mum” gibi..? halt etmiþ onu diyen..! bilin diye söylüyorum: o bir alev topu: her elin taþýyamayacaðý, her gönlün sevemeyeceði… o hem duygusal,hem tensel bir kadýn… offf… gene giydiremedim kelimelere yüreðimden düþecekleri yeterince kâðýtlara dedim ya, derim ya..ben þâir deðilim..ondan sanýrým affetsin beni kifâyetsiz cümlelerim için affetsin…
süleyman altunbaþ...bafra...23.09.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
ılıkyağmurlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.