Ölürüm

Yine yüreðe düþtü ayrýlýðýn korkusu
Ayrý kalmak ölümden bin beterdir bilirim
Yine bedeni sardý kor ateþin hýrkasý
Bu yangýna buz deðse, sönemeden ölürüm

Eksilmeden büyüyor yokluðuna hasretim
Tutuþturur benliði hayalimde kesretin
Çekmeyenler bilir mi nasýl yakar hasretin
Yüzün bana çevirsen, dönemeden ölürüm

Her nereye bakarsam mazi gelir gözüme
Yürekte deprem olur ateþ basar yüzüme
Gir içime kendin bak inanmazsan sözüme
Terk ediþi deneme, denemeden ölürüm

Günden güne artacak hasretin biliyorum
Sensiz geçen günleri kayýttan siliyorum
Silindikçe ömrüne uzunluk diliyorum
Ömründeki ömrüme sinemeden ölürüm

Gönlümdeki ateþi koysaydým avucuna
Gözlerimle kalksaydým gözlerine hücuma
“Seviyorum” demesen gider miydi gücüme?
Ýçimdeki hasreti yenemeden ölürüm

Saydýðým her bir günü hasretinle çarparým
Gönüldeki takvimden sensizliði kýrparým
Her hayalde görüþte ellerimi çýrparým
Gönül pervane olur, yanamadan ölürüm…

22.08.2012
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: