Velhasýl-ý kelam Anna, "Gel" deseydi onunla giderdim. Lakin "Kal" dedi; "Kal gelme!" dedi. Ve ben öylece donakaldým.
Çay soðumuþ, O’nun gidiþine benzemiþ. Öyle tadsýz,öyle soðuk ve acý. Bir koþu ýsýtýp içelim Anna, Gidiþlere inat; Hüzün manzaralý düþ’ler içinde, Samimiyetle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
D162 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.