Tan aðarýyordu Derin bir sessizlikti içime çektiðim Ufkumdaki daðlar morumsu pembe düþler saklýyordu Buzdan kristalleri göz kamaþtýrýyordu Sonbahara yenik düþen dilek aðacýnda dilleþiyordu umuda baðlanmýþ çaputlar Pürüzsüz bir aþkla baðlýydý mavi ve beyaz Ve /þafak ölümsü dinginlik içinde kucaklýyordu beni güneþin taze ýþýklarý yansýyordu bal köpüðü gözlerinden kaç iklim solmuþtu ellerinde kýr çiçekleri dudaðýný kemirerek gülümsüyordu güneþ buðulu gözlerinden yutkunduklarýný ýslýklýyordu ruzgar BELHA sana geldim ziyaret daðýndan URUÞMA yangýn yeri ölüm d/izine sürgün ölüler toraða gömürlür derler hatýrlalar yüreðe, toprakmý vefalý yürekmi bilemedim…
Can Cezayir Aydemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
_SUSKUN_ŞAİİR_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.