Yalnız Yolculuk

Uzun bir yol...
He sahi, yalnýzým bir de...
Ýþi güç kýlansa o zaten.
Mola oldu biraz önce
Dinlenme tesisinin sandalyesine
Oturdum ben de.
Bir de çay söyledim kendime
Çayý yudumlarken etrafýma bakýndým epeyce.
Bir baba ile kýzý
Derin bir sohbet içinde.
Bir anne küçük oðluna kýzýyor,
Gocuðunu giydirip fermuarýný çekiyor.
Ben seyrediyorum...
Mola süresi tamamlanmadan bindim otobüse
Dýþarýda bir yaygara var!
Ama "Kavga var" diyeceðim bir ahbap yok...
Kafamý çevirip
Ýzlemekle yetiniyorum yine.
Neye baktýðýmý merak eden
Birkaç kafa da dönüyor o yöne.
Homurdanma sesleri nihayet baþlýyor...
Tekrar yola koyuluyor otobüsümüz.
Yaðmur damlalarý cama sert sert vuruyor
Karadeniz’de olduðumuzu hissettiriyor adeta...
Ön camý tamamen kaplamýþ damlalar,
Bir mozaik oluþturmuþ.
Otobanýn ýþýklarý bir baþka kýrýlýyor artýk;
Bir baþka iliþiyor gözüme...
Uyumak hepten yalan oldu!
Sosyal Medyada Paylaşın: