Alamancı Kuzen

Gecenin bir vakti
Yine karmakarýþýk kafam.
Herkes uyuyor yataðýnda
Ama ben kafamý yastýða koyduðumda
O kadar da kolay kurtulamýyorum düþüncelerden
Daðýtmalýyým kafamý
Yorganýmý katlayýp
Onun üstüne koydum bilgisayarý
Ve bir okey odasýna girdim
Dördüncüyü arayan bir masaya daldým:
“Selam”,
“Boþ mu?”
Masadakiler pek ilgilenmedi soruyla
Büyü mevzusunda derin bir sohbet halindeydiler
Sonra baþladýk oyuna
Muhabbet saðlamdý
Karþýmdaki, “ortim”,
Alamancý kuzenim oluverdi birden…
Hep isterdim
“Alamancý kuzenim” olsun
Bana çikolatalar getirsin…
Ortim kýrmadý beni
Kuzenim oluverdi!
Mesafeler uzaktý;
Ama kafalar öylesine yakýndý ki !
Çýkamadým masadan o gece
Sabah erken kalkmam gerekiyordu
Kalkamadým
Sonra gün içerisinde o geldi aklýma
Gülümsedim…
N’oluyor lan bana ?
Mesafeler ortadan kalksa…
Iþýnlanma makinasý olsa;
Küçükken, teknoloji ve tasarým dersinde yaptýðýmdan.
Küçük, portatif bir þey
Biraz kalýn gözüksün diye
Beþ kat mukavvadan…
Ne güzel maketti o
Bin yýl sonrasý olsa birden
Maket, aygýta dönüþse
Ve ben ortadaki büyük kýrmýzý tuþa bassam
Ayný anda yanýnda olsam…
Ne hoþ olmaz mý sence de ?
Ayný güzel vakitleri yine geçirir miyiz ki ?
Ama büyü –Deniz’in meþhur büyüsü- bozulmasýn sakýn !
Lakin kaybedecek ne var ki !
Basarým büyük kýrmýzý tuþuma
O anda dönerim yuvama…
Sosyal Medyada Paylaşın: