Nefretimizin Aslıdır Savaşlarınız

Ey yüreklerinde öfke
Ellerinde silah kan akýtan
Çehresinde gül deðil diken büyüten
Zulmeden, zalimliði baþarý sayan düþman
Sözüm sanadýr, sana…

Saðýr deðil gördüðün bu yürekler
Yüzlerinde perde yok, ýþýl ýþýl bakar gözleri
Silahýn alasýný da tutar gerekirse elleri
Hainlik tohumlarý ekilmedi ki içlerine sen gibi
Savaþa koþarak gitsin ayaklarý…

Ey kötülükle, kanla beslenen düþman!
Beyaz gecelerimize, ayýmýza, yýldýzýmýza
Kanýmýzla boyadýðýmýz bayraðýmýza,
Yüzümüzü aydýnlatan, içimizi ýsýtan güneþimize
Yan gözle bakma sakýn!
Biz Ata’nýn yadigarýyýz
Korku nedir bilmeyiz.
Aklýmýz kadar parlaktýr gözlerimiz
Yüreðimize ekilen sevgiden doðar sevmelerimiz
Taþýdýðýmýz deðerlerle süslüdür çehremiz
Her karanlýðý aydýnlatýr insanlýðýmýz
Bu yüzden ürkek bakmaz gözlerimiz…

Dimdiktir yürürken, düþünürken baþýmýz
Savaþ istemez ne küçüðümüz, ne büyüðümüz
Barýþtýr çoçuklarýmýzýn adlarý
Bu yüzden nefretimizin aslýdýr savaþlarýnýz…

Rukiye ÇELÝK
Ankara/20 Eylül 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: