Nereye Koysam Ben Bu Yalnızlığı

Bir rüyaydý sana uyanýþým, ey sönmeyen aþk ateþim
Ve bir kabustu senden gidiþim, ey son gülüþüm.
Yedi tepeli o þehrin en virane yerindeydi
Ellerimi ellerinden çekiþim, ey mavi ateþim...

Þimdi çok uzaklarda bir yerlerde sensiz ölüyorum,
Þarkýmýz dilimde tek baþýma eriyerek yok oluyorum.
Gidiþler kaçýnýlmazdýr
Ve her gidiþ bir gerçek býrakýr ardýnda
Bunu da çok iyi biliyorum
Ve ben o gerçeðin içinde yýllardýr yanýyorum!..

Bilirsin, yok oluþlara katlanmak zor
Hele savaþý tek baþýna kazanmak daha da zor...
Ben dar aðacýnda saðýr bir yürek,
Sen bozkýrýn ortasýnda uzun bir yalnýzlýk...
Aþk krallýðýný nasýl sürdürsün,
Þarkýsýný hangi dilden okusun
Söyle bana ey ömür çiçeðim?

Ve bana diyorlar ki;
Bu dünyanýn her köþesi ayrý bir cennettir!
Nasýl inanayým buna?
Sensizlik canýma tak etmiþ,
Ayrýlýk halka halka kalbime demir atmýþ
Dört bir yaným cehennem
Hangi cennete sýðayým ben?

Bir dileðim var senden ey sönmeyen aþk ateþim,
Bir kez daha cennetim olur musun?
Akibetim, sonum!..

Rukiye Çelik
ANKARA/5.9.2013

Sosyal Medyada Paylaşın: