UYU UYU YAT UYU
Çoluk/çocuk demeden, milletin evlâdýný
Bizzat küfrü yayarak, yýllarca uyuttular.
“Mehmet; uyan, kalk, çalýþ”, diyecekleri yerde!
“Uyu uyu…” diyerek, yýllarca uyuttular.
Mücâdele edildi, eldeki mevcut güçle
Deðiþtirmek istedi, o gün Hilâl’i, Haç’la
Bir zamanlar öyle ki, mâlum: “163” le
Ýslâm’ý suç sayarak, yýllarca uyuttular.
Cývýklýk bulaþýnca, o güzelim katýya
Baykuþlar konar oldu, damdaki o çatýya
Batýlaþma adýna, batasýca Batý’ya
Her þeyiyle uyarak, yýllarca uyuttular.
Daldý eðlencesine, kendi kendinden geçip
Yosmasýz hiç olur mu, hem de güzelin seçip?
Açýk/saçýk giyerek, viskilerini içip
Kadýnlarý soyarak, yýllarca uyuttular.
Çok uðraþtý velâkin, engeli aþamadý
Kükrese de bir türlü, çaðlayýp, coþamadý
Baþkasýn yaþatmadý, kendi de yaþamadý
“Altýn nesle” kýyarak, yýllarca uyuttular…
20/09/’13
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.