saatli maarif takvimi

gündüzleri aldýðýnýz
gibi býrakýn.
karanlýðýn çocuklarý
bana yeter.

aydýnlýða kapanan yüz gibi
fenerlere sürdüðüm ýþýk
delip geçerken
yataðýmý

birkaç nefes,
kuytularda dizili.
gece ormanlarý
gündüz saatleri

kör bakýþlar,
ayak sokan.
kuytusunda ormanlarýn
yürümüþler.

biz bunu okurken,
siz ölmüþtünüz.
anonim bir ceset gibi
kaldým sokaðýn ortasýnda.

yine de içimde bir ümit
kuþlar öterken
benden habersiz
kýsacýk topraðýmda saçlarýn

nefret biriktirmiþ
þairlerin
yazgýsýz günlerinde,
yine çiçek açtým

hýncýmý doldurup urbama
makasladým kendimi.
uzun zaman olmuþtu
ve ben yazamamýþtým.

19.09.2013


Sosyal Medyada Paylaşın: