yıkık dökük, virane bir kulübe...

derin bir çukur kazdým evimin bahçesine
yýðdým tüm kitaplarýmý hemencecik
ve örtüp kapaðýný ardýmdan, süzüldüm içerisine

mum ýþýðýnda titrer duvarlar, titrerim...
hafif serinlik, hafiften ürperti
dört bir yaný kapalý
dört bir yaný ürkek
dört bir yaný acýlar içinde
dört bir yaný kapanýr
kapanýr gece olur
açýlýr dolar gün ýþýðý
kývrým kývrým buhranlar
tüter haleleri
burnumda kokusu geçmiþ günlerin
naftalinli sokaklar, pas tutmuþ kaldýrýmlar
ben... çökerim...
yýkýlýr mý bir dökük kulübe
camlarý kýrýk
yüzü patlak, burnu þiþmiþ, morarmýþ
sonbaharda dökülen perdesi, iþte kirli ve sararmýþ
boyasý solmuþ sývasý çatlak
ben gibi týpký
duruyor ayakta, içi virane
rüzgarý alýyor kapýsýndan
kumla ovulmuþ ciðerine
ve üflüyor hemen ahýný
yýkýk bacasýndan çakýl taþýyla döþeli göklere

aman! sen sen ol evladým
aman girme içerisine
belli mi olur
düþer belki camý çerçevesi
batar çivisi yumuþak, ince ve nazenin bedenine
ýsýrýr, diþlerim belki de
gelmesin kimseler üzerime

ben yýkýk dökük bir kulübeyim
yýkýk dökük...
ulur köpekler
þarapçýlar çöker üzerime
izlerim, dinlerim, duyarým
ama ses vermem, onlarýn hiçbirisine
karýþmam, ki dünya iþidir
ne ötesine bakarým ne berisine
kimse gelmesin istemem
yakarým ateþimle geceyi
yakarým ve koyarým demliðimi üzerine
tüter dertli dertli sigaramýn dumaný
silkelerim külünü çatlak zeminimin paslanmýþ ciðerine
ki belli olmaz saðým solum,
çökebilirim her an çürümüþ temelimin üzerine

aman uzak dur evladým aman!
güven mi olur hiç böyle
yýkýk dökük, yaþlý-hasta birisine
seni de yakar, belli mi olur döker benzini,
çakar kibriti önce kendi üzerine...

08.03.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: