telefonun kapalýydý dün
mekanik bir ses ’aradýðýnýz numaraya..."
diye baþlarken kapattým telefonu.
vurdum kendimi ayaklarýmdan
kentin en dar sokaklarýna
yürüdüm..
yoruldum
durdum kendi içimde.
sonra gittim o kýyýya
bekledim... gelmedin...
ellerimi ilk tuttuðun mavi bankta bekledim.
gittim bi soðuk bira söyledim
bi kaç dostla sohbet ettim
içimdeki ateþi söndüremedim
yoktun ya dün
hiçtim ben, büyücü bir cadýnýn dumaný
gibi çoðaldý sýkýntýlarým
yoktun ya dün
suya dökülen kurþun gibi çatladý yüreðim
yoktun ya dün
sersem bir aðrý gibi saplandý yokluðunun sýzýsý
ben sende yaþadým aþklarýn en güzelini
sende buldum sevginin en özelini
...telefonun yine kapalýydý gece
yine o berbat ses.."sinyal sesinden sonra..."
.......
araba gürültüleri bozuyor
sessizliðini gecenin
uykum firarda
kalktým þiirler okudum sana
þarkýlar buldum arka fona
ama nafile
saat sýfýr iki
yoksun...
yeni bir kitaba baþladým
daha ilk sayfalarýnda ayraç
bile koymadan býraktým
çünkü okuduðum baþka,
satýrlar paragraflar baþka..
saat sýfýr dört
ve sen hala yoktun..
gitme!!
gidersen hiçim ben
gidersen dar gelir sokaklar
sýðamam bu kente
gitme!!
gidersen o mavi banký yakarým
sonra..
bir martý intihar eder
susar dinlediðim tüm þarkýlar.
gitme!
aklým da gider seninle
yüreðin yüreðimde
yanarým ben, yanarým......
hasaN karaþahiN
15 eylül 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.