Bir baktým çay geldi bir yerden bana, Dedim’’ ki bu kimden, kimdendir söyle. Çay veren, bey dedi, söylemem sana, Ýç boþ ver, sýr vermek, yakýþmaz bize.
Boþ verdim kaldýrdým bardaðý yerden, Bir içtim can geldi, oh dedim hemen, Rengi var kan san’ ki, zor içtim demden, Üç bardak çay içtim, güzelmiþ diye.
Tam kalktým, bir baktým yaklaþtý biri, Bir baktým bu gelen, iri mi iri, Ve durdu sen dedi, bilmedin beni, Bir saat, karþýnda, bakýndým ben’ de.
Bir boy var, adamda upuzun boyu, Bir göz var sandým ben, bir dipsiz kuyu, Bir kol var, görsen sen, Ak saray yolu, Tanýþtýk konuþtuk, ortalýk yerde.
Gel dedi bu kiþi, sokuldu bana, Dedi bak, otur sen, sorum var sana, Der demez oturdum, dedim’ ki ona, Sorun ne, bekletme bir söyle hele.
Dedi’ ki bu adam, bir düþün beni, Bir zaman önce biz, dosttuk’ ya hani, Ne oldu þu sana, bilmedin beni, Karþýndan bir saat bakýndým ben’ de.
Dedi’ ki þaþýrma, bu kimdir diye, Gelmiþtin çok önce, sen bizim köye, Dertleþtik sen ve ben, o bizim köyde, Hatýrla kalmýþtýn, sen bizim evde.
Ay geçti yýl geçti, dediði günden, Birçok can ölmüþtü yaðmurdan selden, Bir anlýk o geldi, aklýma birden, Gözlerim yaþ doldu, durduðu yerde.
Ahmet Yüksel Þanlý er 18 Eylül 2013-09-18 Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.