Her düþ kýrýklýðýnda dedirtme bana eyvah Gittiðin her nereyse, demesin kimse vah vah Bedenim zaten yanýk, sýzlýyor þimdi ervah Bittim tükendim artýk,bunu dedirten yârdýr
Öfkem kendime benim, gönlümün hünkarýyým Issýz sahra,çöllerin, ateþiyim, hârýyým Sabýr kýlýcý gibi, elif gibi doðruyum Yârdan vazgeçtim demek, bir utanç vede ar’dýr
Fýrtýnalar koparýp, zelzeleler yaratan Girdapta çeviripte, çýkýþ yolu aratan Özlem çiçeði ekip, güllerimi kurutan Böylesi bir felaket olsa olsa efkardýr
Lavlarýnda karýlsam, iflah olurmu beden Yanar dað alevinde, aþký ararsýn neden Kül duman arasýnda, görünür mü hiç giden Ateþe savaþ açmak, akla bile zarardýr