KARANFİL

/Bin gerçeði örter de bir yalan
En gerçeði neden kabullenmiyor insan/

Soldu yüreðimde boy veren karanfil
Sustu gözlerin
Gözlerinki Yusuf kuyusu
Müebbet karanlýk
Ve ötesi ölüm, ötesi kan uykusu ,ötesi soðuk
Zifir gecelere gebe gönlüm
Katýksýz acýlara
Sonu olmayan sevdalara
Sonum olan yalnýzlýklara
Dur be adam dur be gönlüm
Þýmartma sancýlarý gülmesin yüzü
Aþtýk yüceleri de geçemedik düzü
Kalakaldým mahpus damlarýnda Yusuf misali
Yýrttý Züleyha’m sýrtýmdaki ateþten gömleði

Gülistana köz düþtü bülbüle figan
Ardýna göz yumdu giderken karanfil
Bir þeytani nefes çekti içine
Gözlerine yürüdü kan
Tükürdü topraðýma lanetini
Aþk ülkesi sefil aþýklar periþan
Batmayan güneþken
Yoksun þimdi
Yokluðuna nasýl dayansýn bu can

Yad ellerde solacaksýn ey karanfil
Belki bir ulu dað baþý
Kim bilir neþeli bir sahil
Mezarýn olacak
Hayat verirken bu semanýn adamlarýna
Secde eder gibi inanmýþtým
Dudaklarýndan dökülen yapmacýk çiçeklere
Geceden kopan yalancý þafakmýþsýn
Aþk postuna bürünmüþ
Masum küçücük bir yalanmýþsýn

Solmadan yürü gönlüme efsunlu karanfil
Eylül sarmadan yapraklarýný
Düþ yüreðimdeki berrak suya
Keskin çeliðe dayanýr da suratsýz kaya
Dayanýr mý aþka aþkla koþan bu Ýsmail



Sosyal Medyada Paylaşın: