Özledim Seni

Özledim seni...
Ayrýlýk yüreðimi karýncalandýrýyor nicedir...
beynimi uyuþturuyor özlemin...
Çok sýk birlikte olmasak bile benimle olduðunu bilmenin bunca zaman içimi
nasýl ýsýttýðýný yeni yeni anlýyorum.
Yokluðun, hatýrladýkça yüreðime saplanan bir sýzý olmaktan çýkýp mütemadiyen
bir boþluða Sabahlarý seni okþayarak baþlamalarý akþamlarý her iþi bir
kenara koyup seninle baþbaþa konuþmalarý
özlüyorum; oynaþmalarýmýzý, yürüyüþlerimizi, sevimli haþarýlýðýný, çocuksu
küskünlüðünü...
Nasýl da serttin baþkalarýna karþý beni savunurken; ve ne kadar yumuþak, bir
çift kýsýk gözle kendini, ellerimin okþayýþýna býrakýrken.
Gitmeni asla istemediðim halde, buna mecbur olduðunu görmek ve sana bunlarý
söyleyemeden ’git artýk’ demek.
’Beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk kavuþacaksýn mutluluða’ demek
sana ne de zor..
Seni görmemek ve belki yýllar sonra karþýlaþtýðýmýzda bana bir yabancý gibi
bakmaný istemek senden...
yeni bir sevdayý yasakladýðým kalbime söz geçirmek...
Sosyal Medyada Paylaşın: