Gecenin soðuk karanlýðýnda yalnýz Seni düþündüm Sen yüreðimde kanayan bir yarasýn Tatlý belasýn baþýmdan eksilmeyen Þu an bensiz ne yapar diye içerledim Sana sitem etmeyip kime edeyim ki Sitem sevgiden doðar caným Belki sende düþünmüþsündür o an Yoksa açýk olmazdý kalplerimiz belkide Düþünmesek birbirimizi Çaldýn mutlu yaþamýmý baðrýmý delip Fýrsat bilip asi ruhuma girdin Ve þimdiyse çekip gitmek niye Ki sevgimi kanýtlarken mejnun dediler hep Bilseydi birleþtirenler bizim sevgimizi Çýrpýnmazdý ayýrmak için Gönül bahçemin açan gonca gül çiçeði Sabýrla bekleyip inatla mücadelemiz Kavuþturacak bizi umut ve hasretle
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.