Üşüyorum

Bu günlerde hava soðuk sanki
Mevsim güz bahar
Ben soðuk ayazlarda hala sarý bir sonbahar
Üþüyorum hazanlarda.

Çocuk yüreðimin yamaçlarý gül yangýný
Cemreler serpilmiþ sýcaklýðýna
Sinesine gizlenen duygu tohumlarý
Binlerce hasret.

Ýçime sýðmayan zaman durgun bir göl emsali
Sessiz bir veda leylaklar öylesine
Ýhanetler filiz sürerken
Prangalý hasretler sanki mahkum misali.

Ceplerimde kýrýk düþlerle bir kayýp yolcuyum þimdi
Yüreðim hüzün hüzün hasret
Saðým solum ben
Bir avuç yaþamýn acýsý deli bir rüzgarin öfkesinde
Her yaðmur sonrasý sonbahar yorgunu gözlerimde
Üþüyen bir güneþ hep benimle eþ.

Þiirler dökülüyor þimdi mevsim mevsim
Tütün kokusuna saklasam da ayrýlýðý
Özlemleri damýtýyor üstünü örttüðüm nefesim
Gözlerim yaðýyor yüreðime
Yýllanmýþ kýrgýnlýklar batýp duruyor canýma
Titrerken gece ayazýn soðuðunda
Ellerimden tutuyor yüreðim siyah bir gülün uðultusunda.

Alev alev yanýyor avuçlarýmda maviler
Saklýyorum her zerresini
Alay ederken acýmasýz hayallerim
Sabah olmadan semaya uzanýyor yüreðim
Pencereden süzülüyor ay ýþýðý
Yýldýzlara fýsýldarken usulca
Üþüyorum ezanlarda.

Mehtabý mahzun hayallerim güldükçe
Dost bir hançer her gece
Yüreðime batýyor haince
Ben içimdeki kalabalýkta yalnýz ve avuntusuz öylece.

Komþular kahvelerini içerlerken neþeyle
Ben ödünç alýnmýþ sevinçlerle
Üþüyorum mizanlarda.


Yüksel Beyocaktan.
Sosyal Medyada Paylaşın: