Bir hevesin içinde otur bekle beni gözlerini dik baþka düþe ama gideme sonrada agla belki gelirim diye düþün ve düþün bu bir m’eziyetmiþ gibi anlat yüregine
hatýrlamazsýn önceki bir zaman dilimiydi hani soluma açýp durdugun tünelleri sonrada sevgimi kürtajlayýp , görmezden geldigin bu m’eziyeti bahislemiþtin yüregime
þimdi gölgelerin sýrrýna karýþýp en derin sýzýsý olana merdiven dikmek yarama tepeden bakmalýyým o zaman unutabilirim belki seni
bakma sen sevgi dedigin sýg yaþanýr bazý yüreklerde bazýlarýn da ise derin kuyularda kaybolmak gibidir
kendi sýzýsýna egilince insan daha azý için ölü’nebilirken daha daha fazlasýný ister belki de yaþayamadýgýmýz için ölü’mü bekler yada ölürüz
ya da sevginin bataklýgýnda çýrpýnýp durur ve bu nu meziyet sanarýz ki bazýmýz için beklemek bile olaðan üstü bir yetenektir
hani sýzýsý sýzýsýna denk olaný severmiþ insan bu da masalmýþ.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cinnet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.