Uçmaya yeltenen bir kuþ gibiyim Kanatlarýmý kýrýyorlar. Ben daðlarýn özgür çocuðuydum Parmaklýklar ardýna hapsediyorlar Ay savuþup gidiyor üzerimden Burada yýldýzlar doðmuyor Karanlýklar doðuyor üstüme üstüme.
Gel, Mara gel Yýrt karanlýklarý kendi ellerinle Dik gözlerini güneþin göz bebeðine Þafaðýn sökümünde, Ruhumda saklý kalan kavuþmalarý O tatlý kuþun gagasýnda Havalandýr gökyüzüne Mara…
Ah Mara Yalnýzlýðý al koynuna Onu gülümsetmek yararsýz Buruk bir acýnýn eþiðinde Deþer kanamasý durdurulmayan yarasýný Kýnýn içinde duran keskin bir kýlýçtýr Yalnýzlýðýn, Baþýn düþmüþ omzuna Gözlerin yol izinde, Ah mara sana mutluluklar býraktým Doðduðun kentin çocuk bahçesinde.
Özlem ÇETÝN 15.09.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem ÇETİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.