“Olmadýk anda akýllara düþen bir þarký gibisin, þiirimsen beni aþkla kucakla…. “
Gördüm, Ege’nin kývrýmlý bakýþlarýný sonsuz sahilleri kadar güçlü ateþlerinde solmayan çiçeðimi boþluðu dolmayan dolusu olmayan sonu olmayan hükümsüz fermaným.
Þiirim yürek ateþim! bir güne rastlamak gibi birþeydin yalnýzlýðýma deðen sihirli bir el uysal tenime dokunan yýkýntýlarýmý onaran kaçýnýlmaz uykularýma gelen siyahi kabusa dolan pembe düþlerimdin
Sen karadeniz kýyýlarý gibi kararsýz anlýk sakin illa fýrtýnalý soluksuz güvercinimdin olmadýk anda akýllara düþen bir þarký gibi idin… yalnýzlýða son noktayý koyan seviþmelerimdin tutunmak istediðimsin þiirimsen, beni aþkla kucakla!
pembe düþ/tü, "Gelmedi bir an bile hatýrlamadý beni! Aþk dudaklarýmda deðildi artýk bedenimde hiç!"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jale Keskin (Karadurmuş) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.