’Kaderim bu böyle yazýlmýþ yazým
Hiç kimsenin aþkýnda yoktur gözüm
Bir yalnýzlýk þarkýsý çalar sazým
Ben yalnýzým, ben yalnýzým, yalnýzým’
Bir deðil,
bin yalnýzlýk þarkýsý söylüyor içim
bedbahtlýðýn,
periþanlýðýn en ortasýndayým
BEN YALNIZIM...
Gecenin karanlýðý eþkýya gibi
çökünce þehre
Aklýma da
apansýz sevdan geldi miydi bir de
Deðmeyin gayrý saltanatýma...
Hani
O eski köy meydanlarýný aydýnlatan
Tek direkli,
sönük ampüllü
Kendini ýþýtmaktan bile korkan
Sokak lambalarý vardýr ya;
Ýþte
onlara benzer yalnýzlýðým...
Býrakýn,
Bir deðil,
bin yalnýzlýk þarkýsý söylesin dilim
Kime ne...
Uçsuz-bucaksýz bir ummanda kaybolmuþ
yelkensiz
Küreksiz
Dümensiz
Baþý boþ bir tekne gibi yüreðim...
Ne yana gideyim?
Kime ne diyeyim?
Nasýlsa yutacak beni dalgalar
Ve ben yalnýzým...
Býrakýn,
Bir deðil,
bin yalnýzlýk þarkýsý söylesin dilim
Size ne ?
Tarifsiz sýzýlar var bedenimde
Yüreðe saplý paslý býçaklar misali
Sevdasý hala içerimde
Çekip atsan bir türlü
Çekmesen bir baþka...
‘’Söyleyemem derdimi ben kimseye’’
Ve ben yalnýzým...
‘’Býrakýn’’ dedim size!
Varsýn,
Bir deðil,
bin yalnýzlýk þarkýsý söylesin dilim...
Kime ne?
Bursa
16 Aðustos 2001
Ali ASAFOÐULLARI