Silik gölgelere sor beni Ve sesimin çarpýp çarpýp Yankýlandýðý o boþ duvarlara. Üç beþ resimden ibaret Dünden kalan; Günüm ise esaretinde Geçmekte olan zamanýn Ve de hükmünde, bilip bilmeden Çekip giden Dost geçinen vefasýzlarýn.
Yarýný mý kaldý ömrümün Soðuk iklimlerinde Bu boþ þehrin, Karayelin azizliðine uðradý, Nöbetlerde bedenim. Kifayetsizdir artýk duygularým, Sýrnaþýrken sefil yalnýzlýðým. Sessizlik ise tek þahidim, Ben hýçkýrýrken için için.
Duymuyorlar, görmüyorlar, Kaybetmiþken ben bile kendimi; Hiçim, ötesi yok. Susma hakkýmý kullanýyorum, Sanýk sandalyesinde Kelepçeliyken yüreðim Ve tek konuþan Yaþ içindeki gözlerim; Ki kaldýysa Birkaç damla göz yaþý, Ýnan ki hasrettir Beni benden eden mihenk taþý. Garip gönlümüm baki kalan Tek yoldaþý, Mevlam’dan gelen O sonsuz huþu içindeki Ruhumu aydýnlatan Nurla dolu ýþýðý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.