Yaşamak Nedir ki

Bu kadar mý sevilir Ya Rabbi esaret?
Bu kadar mý huzur verir insana dert?
Gönül derdi diye severim derdi ben.
Üzmem ne yâri,
Ne de yârim insan diye hiçbir ferdi.
Gönlüm bir gönle mahkûm,
Bir gönle vurgun gönlüm.
Râm olmuþum yâre.
Ýþte bu baþtýr yâre en amade.
Mutluluk için yârdir tek adres
Diye gelir içimden bir ses.
Dökülür dize dize þiirler yüreðimden.
Baþkalarý þiir derler buna,
Ben yüreðimin sesi derim:

“”Aþkla aþka gelen duygularýmý,
N e tarif eder, ne yazabilirim.
Yâr için beslenen duygularýmý,
Ne yok der, ne yâre kýzabilirim.

Gider sevgi de, saygý da sonsuza.
Ýmza atýlýr, nice kýþa yaza.
Anlatamasam da ben yaza yaza.
Ömrümü önüne, dizebilirim.

Raydan çýkan tren gibi oldum ben.
Yârsýz sanýlmasýn, bir an mutlu oldum ben.
Nefes alýyorum ama öldüm ben.
Ne adým atýp, ne gezebilirim.””

Diye çýkar özümden sözüm.
Gönlüm bir gönle mahkûm,
Bir gönle vurgun gönlüm.
Ne haki renkli nöbetçiler,
Ne de kollarýmda zincir var.
Prangalar da tutmuyor ayaklarýmý.
Saðýr deðilim ama duymuyorum.
Görüyorum ama bakamýyorum.
Yâr olmayýnca ne ayaðýn önemi var ne elin.
Dinlemezse söylediðini yâr bu dilin.
Yaþamak nedir ki ölüm varken.

Mustafa EROL
13. Eylül. 2013
Manavgat / Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın: