Yalnızlık Annemizdir

Yalnýzlýk kutsaldýr.
Topraðýn çatlak damarýndan
Bir bir törpülüyorken gözlerimizin âhýný
Eylülü aðlatýyor.
Yalnýzlýk annemizdir.
Bizi ýslah ediyor.


Hayallerimizin faça yemiþ kýyýsýna
Serseri yamalar vururduk.
Küçüktük
Özentinin oruspu þehrindeydik.
Aðabeymiz aþýktý.
Bizde aþýk olacaktýk.
Kendimizden akýp.
Baþkasý olacaktýk.


Bir dilim ekmeðin
Karlý yamacýndaydýk.
Umudumuz aþkýn sýrtýna baðlanmýþtý.
Gýrtlaðý kapanan bir radyonun .
Yalnýzlýðýný oynayacaktýk
Eylülün sokaklarýnda.
Eylülü isteyecektik büyüklerimizden.


Dil geceden kalma mayhoþluktaydý.
Þaraptan gelse imansýz.
Aþktan gelse edepsizdi.



Veysel DURMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: