Ahi devrandýr gözlerimde kalan gidiþ çýrasý. Sevgiliye son mektupsun zerya. Bir içimlik, bir nakýþlýk, bir bakýþlýksýn dünyamda. Hadi kalk, korkularý götür rüzgarlara emanet býrak zerya.
Göðsümde çarpýþan aðrýlar ile uyanýyorum. Sayýklanmalarýn koynunda kalan bir bebeksin. Ah zeryaa... Devri daiminde kalan sultanýmsýn.
Sükutun güvertesinde kalmýþ mazlum yüzlü bir i mgesin. Bir bakýþýn gamlý cenderesinde sütun,sütun azalansýn . Sen kimsesiz yürek sýzýmsýn. Ah-ý feryadýmsýn zerya.
Güneþi, kar ile eritmektir sana olan özlemler. Hibe edilmiþ bakýþlarsýn . Baðdaþ kurmuþuz, faili mechul gidiþlere. Þimdi özlemlere beyhude dilbersin sen zerya.
VEYSEL DURMAZ. Sosyal Medyada Paylaşın:
weys Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.