Gel
yürekler boþ, bakýþlar anlamýyor beni
her akþam vakti
el ayak sesleri çekilirken caddelerden
vurup yüreðimi narlý sevdalara
yýldýzlara aðladýðýmý kimse bilmiyor
kimse bilmiyor
her gece dudaðýmda bir þiir’in kanadýðýný
ey yavru bir kuþ gibi
düþlerimin arasýndan uçup giden uçarý kýz
yaþým on beþ idi, yüz oldu, binyüz oldu
yaþlandým yaþamadan aþký ve baharý
farkýnda deðilim þimdi
geçen günlerin deðiþen mevsimlerin
yaðan karlar altýnda kaldý kalbim
gel
geçmiþ bahar sokaklarýna çýkar beni
bahçesi tarumar bir çiçeðin kirpiðindeyim
bir kar çölünün ortasýnda
bir insan mahþerinin içinde, yapayalnýz
her bakýþta bir hüzün
her hüzünde bir bakýþ kanamada
bir sonsuz rüzgar baþladý gittiðin yerde
gel
gel
bahar sokaklarýna çýkar beni, þiir edalý kýz
yýldýzlarý sönmüþ bir gecenin sayfalarýnda ýþýksýzým
özlemler damýtýyorum durmadan karanlýðýn yapraklarýna
kalbimin üstüne üstüne yaðýyor kar
göçüp gitti kuþlar çoktan
ve ben bölüp her gece iklimlere
o sevda týlsýmý türküleri
iþleyip alnýmýn çizgilerine tel tel
kalbimi sana rehin tutuyorum gel
hasret ki yollarý kanamalý aðýr bir hüzündür
geçip giden günlerin terkisinde
rüzgar koyaklarýný yitirdi, sözcükler büyüsünü
her mýsrada çýðlýk çýðlýk yüreðim
gel
ömrümün bütün sokaklarýna kar yaðýyor þimdi