Kime Deyim Sevdiğim
Gün gelir, güz yangýný söner þehrimizde
Açar pýnarlarýný yüzümüze sema
Uyanýr dehlizlerde dalmýþ mutluluklar
Sen gelirsin aklýma
Boðaz’da nazenin çiçekler; rengarenk aþk
Ve rüzgarýn sesi okþar uykumu gece yarýsý
Rüyalar seni söyler
Seni söyler hüzzam makamýnda bir þarký
Gülersin;
Kah duvarlarýnda odamýn
Kah aynada gözlerime
Söyle; o zaman kime deyim: Sevdiðim
Ýçimde telvesi geçmiþ günlerin
Aðýr aðýr çekildi penceremden güneþ
Ben pencerende kaldým
Ýstanbul tutuþtu bir günahýn ateþiyle
Tutuþtu sol yanýmda bir saray
Sakladým yüzümde parmak izini
Solmuþ esvabýnda rengini huzurun
Sen gidiyorsun ya hiç yokmuþ gibi
Ayak uçlarýmda kýrçýl sokaklar
Gökyüzü telaþýnda bir ölümün
Þimdi birden durursa zaman
Gelinlik kýzlar tutarsa elinden gönlümün
Avuçlarým özlerse ellerini
Söyle, kime deyim: Sevdiðim
Ah ömrümün çiðdem mevsimi
Bu kýzýl ufukta bir mezar mý var
Bütün kelimeler efkar
Bütün þiirler nalan
Kaldýrýrým Ýstanbul’u altýndan aþk çýkar
Dirilirse yüzünde sevdanýn tebessüm
Söyle, kime deyim: Sevdiðim
Bütün çocuklarýn elinde al-yeþil elveda
Gittiðin yerlerde bayram
Zafer taklarýyla sana
Hoþ geldin desin ayrýlýk
Gün gelir, güz yangýný söner þehrimizde
Açar pýnarlarýný yüzümüze sema
Uyanýr dehlizlerde dalmýþ mutluluklar
Sen gelirsen aklýma
Söyle, kime deyim: Sevdiðim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.