Belki de kýrýlganlýðýmýn Ýz düþümüdür, biriktirdiklerim; Aþka dair, hayata dair; Ya da mihenk taþýdýr, Hüküm süren terk edilmiþliðimin. Kim bilebilir ki, Söylemediklerimi, Hatta dile getiremediklerimi; Ben bile Ýtiraf edemezken kendime…
Sona erer mi, Tahayyül edemem ki. Belki þimdi Yaþarým biriktirdiklerimi, Ya da bir ömür boyu. Ýstem dýþý, Bazen nefsimin, Bazen çelik gibi Ýrademin eþliðinde. Bir çeliþki zinciri Hüküm sürmekte; Zihnime hükmeden Kalbimin dili, Zaman zaman ise Tam tersi, Amansýz bir savaþ Bitmemeye yeminli.
Dingin bir hayat Tek temennim, Fakat mümkün mü, Cezalandýrýlýrken, Benden baðýmsýz Tüm hislerim Ve kurudu artýk göz pýnarlarým.
Bilirim, hissederim; Yolum Hak yolu; Yanýmda, önümde, baðrýmda. Deðmez biliyorum, Hiçbir þey vefasýz kullara. Baki kalan tek þey Bu gönülde; Rabbime çaðlayan Sevdam, itikatin eþliðinde. Hayat veren bana, Gücüm tarifsiz, Yaþarým bu emsalsiz coþkuyla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.