Yüzüm tebessüm tarlasý gibi görünse de Pas tutan ellerim kanýtý olsa gerek Zorlu geçen günlerimin Sabretmeyi öðren/dim daima d/üþüþlerde Kurduðum düþlere hapsettim acýma duygusunu Utanan gözlerime mil çektim Siyah beyaz bir rüya görürken Mutluluk içinde uyandýðýmda Gözyaþlarýna boðulan ben olmayý istemedim ki Her þey yalan týpký sen gibi Sadece sevgimdi verdiðim tek gerçek Ve sen asla layýk olamadýn Ama ben ümidimi yitirmedim ki Bekledim bir gün belki diyerek Boþuna inanmýþým sana ömür boyu Bende gerçekçi deðilim artýk Var olan c/ansýz beden bendeki Þimdi vakit/siz sevsem aklýma takýlýyorsun Gülüp geçemiyorum çünki acý veriyor Duygularýný yitiren benliðime
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.