Ey Şehrazat

Ey Þehrazat;
Som altýndan, kafesler yaptým sana!
Bir’de hüzünden uzak, gümüþ gülüþler, inþâ ettim üstüne!
Bu’da yetmezmiþ gibi ruhumu, düþlerimi, geleceðimi kattým içine

Ey Þehrazat;
Kara güllerin ’kara yel’ kara bakýþlý güzeli!
Kara saçlarýna, bin bir gece masallarý / öyküleri, haps olunmuþ dilberi!
Bin atlý’yla geldim sana, bin tutkuyla, haydi al beni içeri.

Ey Þehrazat;
Þimdi, koyu bir susku yaþýyorum gözlerinde
Ve çelimsiz bir atýf, hoyrat bir dokunuþ, teninde
Ya da ne bileyim? Ýsimsiz bir yok oluþ, bin titreme, ürperme! Güzelliðinde

Ey Þehrazat;
Baðdat’ýn, yediveren gülleri
Ve dünyamýn, evrenimin ây çehresi!
Ebu Abdullah Muhammed el-Gahþigar’ýn eþsiz eseri!

Som altýndan kafesim!
Bir’de hüzünden uzak ’gümüþ’ terk-i diyar gülüþlerim;
Söyle, ne zaman geleceksin? Veya ne zaman seveceksin beni?
Söyle de, söyle de bende bileyim...


16.12.2007
Adnan Bilgiç

Sosyal Medyada Paylaşın: