KEYF-İ DEM

Iþýklar içinde
Sebepsiz umutlarla birlikte,geldi..
Sabahým, göz bebeklerime.

Yoldaþý, seher yeli.
Kokusu, sonbahar.
Sesi, buselik makamýnda..
Rengi, sarý mavi.

Havada, demli bir çay buðusu.
Aklýmda küçük harfler.
Ayrýlýp birbirinden kelime olurken..
Kalemi aramakta..
Tuhaf ve gizemli bir telaþla.

‘’Haydi yazayým’’ diyorum
Sabahýn bu keyf-i demini..
Akar gider nasýlsa
Alýþýktýr bu kalem,
Ya inceden kanar,
Ya da güler kelamým.

Dedim..Dedim ama..
Olmadý bu defa.
Yapamadým,Adam’ým..!

Gittiðinde, saplandýðý yerden..
Bulup, çýkardý kalem.
O tanýdýk sýzýyý,
Hiç acýmadan.
Tam kývamýnda demlenmiþ..
Rengi, sarý mavi.

Ben de,
Keyifle, oturup..
Ayrýlýðýmýzý..
Yazdým..!

Sosyal Medyada Paylaşın: