SİYAH BULUTLAR TRENİ

Siyah bulutlar treninde ikamet eden ömrüm
Ellerimden tutup ta çýkar beni düzlüðe
Sandýðým tüm gerçekler içimde bir kördüðüm
Duyduðum doðrularýn önünde eðilen ben
Umutlar uzak kaldý uzandýkça ellerim
Þimdi öfkeye yenik bir insan taþýyorum
Kulaklarým dört yandan gelen sesleri duyup
Ýçindeki çocuða haykýrýþlarý vurup
Penceremde sessizlik öper sadece beni
Ben beni düþürürüm içimden bebek gibi
Yalnýzlýk alýr aklýmý yalnýzlýk sarýlýrken
Sonsuzluklar ülkesine giden yollar uzarken
Karanlýk bir ormanýn kuytusundaki masal
Saçlarýmý yoluyor
Ýçindeki aç kurtlar
Sayýlmadýðým kadar insaným ben aslýnda
Görülmediðim kadar gerçeðim, buradayým
Yokluðumu sevenler varlýðýma bakmadan
Siz yaþayýn ne olur
Ben tek te takýlýrým...



Siyah bulutlar treni gürültülü sesiyle
Ömrümün yokuþundan iniyoruz birlikte
Yaðmur olup yaðarsam belki de kurtulurum
Siyah bulutlar trenim vagon vagon daðýlýr
Açýlýr gökyüzümün yüzünde umutlarým
Ýçimdeki diþi devin o sarsýlmaz gücüyle
Savaþýrým uðrunda
Kurtulur yarýnlarým...
Sosyal Medyada Paylaşın: