hatırla Mustafa Abi!

hatýrlarla Mustafa abi
çocukluðum ne güzeldi
ne güzeldi kaldýrýmda duran o kadýnýn gözleri
gözlerinin yeþili
gözlerinin mavisi
farketmek ne kadar da kolaydý az bulunan renkleri
hatýrla Mustafa abi! durma hatýrla
umarsýz yaþamak nasýl bir þeydi...

kayýsý bahçelerinde büyürken zaman
çok arý, çok sinek, çok kelebek
biraz karýnca ve bir hayli insan
avuçlarýn dolup dolup taþmasý tabiatla
huysuz dallarý huysuz aðaçlarýn
büyüdüm iþte Mustafa abi
bakýp dururken masmavi bir semaya
bilmiyorum artýk doktor kim?
yaram nerede? kim bu çaresiz hasta?
bakma böyle maðrur durduðuma
kenar mahalle parklarýna sinen karanlýktayým
ne bir zafer kazandým, ne zararým oldu kimseye
bir dilencinin avucuna düþüyorum çoðu zaman
kalabalýðýn insafýna kalmaktan iyidir ya
savur sen yine de okkalý bir küfür dünyaya
çözülsün gece milletinin kördüðümleri
dökülsün heybemizde ne varsa

hatýrla Mustafa Abi
kýþlarý suskun olurduk
ve þýmarýk çocuklarýydýk baharýn
bilmesine bilirdik yazýn kýymetini elbet
lakin mayýs akþamlarý neden erkendi?
geç mi kalmýþtýk eylül sabahlarýna?
nasýldý yani? en çok yakýþan mevsim miydi bize yaz?
susuz yaz, sonsuz yaz
yaz Mustafa abi, yaz...
daðýlan gölgesi gibi bir buðday iþçisinin rüzgar önünde
eksilip gider koca bir yaz
tutarým güneþi þimdi batmasýn diye
ellerim ýþýk ýþýk, gözlerimde uzak bir memleket
vefasýzlýktan deðil tabi ki
ayaklarým da saðolsun elbet
taþýdýlar beni bir müddet dünya üzerinde
ama ellerim Mustafa abi...
bir bilsen neler yaptým o derbeder ellerimle

1985 Malatyasýdandýk Mustafa abi
kimse bilmezdi bir ev kadýnýn yalnýz yalnýzlýðýný
duvarlarý maviydi,
nefesler süzülürdü gecekondu bacalarýndan
nefesler süzülürdü bir þehrin o en derin kalbinden
nereye gitsek hüzün
nereye gitsek can sýkýntýsý
mavi mavi abanýrdý yalnýzlýðýn gövdesi üstümüze
kimse bilmez bir ev kadýnýnýn yalnýzlýðýný Mustafa abi
gömlekler kurur balkonda,
açýlýr çiçekleri sardunyanýn
kocasý ölür!
mutfakta açlýk, yatakta uykusuz gözler
yalnýzlýk yankýlanýr bir gündüz evinin pencerelerinden

ah Mustafa abi
þimdi bir þiirin anlamý olmalýydý sözlerimizde
bölüp daðýtabileceðimiz bir mutluluk
fýrýndan yeni çýkmýþ yanýk pide kokusu
paylaþýrdýk elbet sevinci, saklardýk hüznü kendimize
hüznün boðuk, hüznün suskun
iþte o hüznün renginden alýrdýk yaþamaya dair bütün ilhamý
ve mutluluðun, meyvesi henüz olmamýþ aðaç dallarýnda,
salýncaklar içinde,
turuncu çilleriyle sevinen bir kýz çocuðu
bir kýz çocuðu mutluluðu yeter de artardý bize

büyüdüm iþte Mustafa Abi,
büyüdüm kayýsý bahçelerinde
þalvarlý kadýnlarýn ve esmer adamlarýn gölgesinde
baþka dilde küfürler savuruyorduk dünyaya
büyüdüm iþte Mustafa Abi,
yolun uzun, gelinmiyor...
bir el at þu yalnýzlýðýma

Sosyal Medyada Paylaşın: