O KUŞ VE SONRASI...

Bulutlar…
Havada asýlý gözyaþý yüklü bulutlar;
Bugün yine aðlamaktalar,
Ne zaman aðlayacak olsam,
Beni hiç yormadýlar,
Hep kendileri aðladýlar,
Belki yoruldular ama hep aðladýlar.
Çoðu insan kaçtýlar onlardan
Ama o bulutlarý yine durduramadýlar
Aðlak bulutlarý süzgün kuþlar bile terk ettiler
Süzülüp kaçarcasýna gittiler
Bir tek kuþ kaldý orada
O en siyah,en aðlak,solgun bulutun yanýnda
O kuþ sadýktý o buluta
Ve o bulut ýslatmak istemezdi o kuþu
Sonra yýldýrým,þimþek ve gözyaþlarý
Ve kendini tutan bulut
Aðladý,aðladý,aðladý
Kuþ ýslandý,kuþ üþüdü ve kuþun tüyleri ýslaktý
Ama ayrýlmadý yanýndan bulutun
Bulut aðladýkça
Kuþ bulutun etrafýnda pervane
Bulut aðladý kuþ ýslandý
Bulut aðladý kuþ üþüdü
Bulut aðladý kuþ ordaydý
Kuþ bulutun etrafýnda
Kanatlarý süzgün ve ýslak bir o kadarda
Ve o kuþ ayrýlmadý ordan
Ve o kuþ sarýldý buluta aðladýkça
Sonra sustu bulut
Geldi güneþ açtý tam orada
Gün doðdu,güneþ güldü
Bulut sustu gün konuþtu
Bulut siyahtan beyaza bir gri
Bulut beyazdan beyaza bir inci
Beyazlar geldi bulutun tam yanýna
Süsledi onu gelinler gibi
Bulut sustu,durdu
Kuþu arandý
Güneþ açtý,gün doðdu
Bulut yanýnda bir tüy buldu
Ama kuþ yoktu…


Sosyal Medyada Paylaşın: