Geceler boyu uykusuz uzanýyorum zamana Çoðu geceyi sabaha baðlýyorum uykusuz gözlerimle Nöbet deðiþimi bekleyen bir asker gibi geçiyorum kendimden. Öðleye uyanabiliyorum ancak ve adýný sayýklýyorum, sen yoksun.
Ne sabahlarý uyandýran bülbülleri utandýracak sesin kulaklarýmda, Ne Prens Bismark’ý kýskandýracak löp löp buselerin var yanaklarýmda, Yine saða uzanmýþ kolum koza aðýrlýðýndan eksik, baþ yerin boþ duruyor. Halim bir yorulmuþun uykudaki halidir konuþurum pesta ve ismin dudaklarýmda, Sen yoksun.
Sen çoktan alýþmýþsýn bensiz geceye girmeyi, mýþýl mýþýl uyursun. Çekik gözlerine burhan bürünmüþ, kimbilir ne rüyalar görürsün. Seni görmezsem gün zakkum, saat zehir an zemberek bana, neylersin? Ben senin hasratinle vaveyl ateþinde yanarken, sen nerdesin, yoksun iþte, yoksun!!!
(Ýhsan ÝPEK CANKURT) Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan İPEK CANKURT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.