Alfabeyi sökememiþ çocuk gözleriyle bakýyorum Hatýralara Ya içim kararmýþ Ya anýlar sararmýþ Ya da; Hayal kýrýklýklarým var geçmiþi reddeden
Sokaðýn sonundaki incir aðacýna uzanan ellerimin iþtahýyla Sarýlýr gibi oluyorum hayata bazen Eteðimden tutup çekeliyor hüzün Eylül karmaþasýnda gizlenen Gazeller kesiyor soluðumu ihtiþamýyla Ve ürkek uykularýmdan tanýyorum içimdeki boþluðu Fikrimi silkeleyen Sarý sonbahar kadar yorgun Yaprak gibi titrek -Ayrýlýðýn rengi tek-