RUHUM USLANMAZ

Gün, akþama yol alýrken, küçük bir odada,
Alýyorum kalemi elime,
Baþlýyorum hesap kitap yapmaya.
Alacaklarýmý sol tarafa, borcumu da saða...
Sonra bakýyorum câri hesabýn sonuna,
Milyonlar çýkýyor alacak hânemde,
Borcum ise, tek satýr...
Anlýyorum ki, kalbim attýkça,
Bana hep borçlu kalacak hayat.
Ruhum kýrýldýkça, uslanmayacak.
Aklým da bende kaldýkça, asla çalýþmayacak.

Sonra, bir karar veriyorum kendi kendime.
Mantýk derslerinden sýfýr çeken aklýmý,
Birilerine hîbe edeyim diyorum, hayýr niyetine.
Bari rûhum yanýmda kalsýn da, yük olmasýn baþka birine;
Nasýlsa uslanmaz, durmaz yerinde,
Uçar gider yine, iflah olmaz.
Beni yaktý bunca zaman, baþkasý yanmasýn.
Ben kör topal idare ettim, etmesine de,
Anlaþýlan, ne o benden geçecek, ne de uslanacak.
Beni hep böyle hayatla sýnayacak.
Sonunda ben de býraktým kovalamayý.
Ruhum nereye, ben oraya...
Yaþam da öylece, akýp gitsin iþte...

MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın: