KAVUŞMANIN SON UMUDU

Dudaklarýmda yarým bir sevdanýn hüznü, üzerimde
sebepsiz bir ayrýlýðýn þaþkýnlýðý var. Senden
kalan bu yükün altýnda bedenimin çýðlýðýný
duymadan aðýr aðýr yol alýyorum yine sana.
Nefretim nefret edemedi senden, unutkanlýðým
unutmadý seni. Kilometrlerce bekldiðim aylar
yine umut baðladý sana, yine unutamadý þarkýmýzý
yollar. Sevgimizi tutamadýk biz avuçlarýmýzda,
rüyasýný gördüðümüz mutluluðu sulayamadýk gönül
bahçemizde. Yinede beklemekteyim, ama o kocaman
gözlerinin topraðý yakýp kavuran rengi unutturdu
o son ayrýlýðý. Þimdi dört mevsim baharý arýyorum
sende, o son ayrýlýða hala sevdalýyým hala talibim
sensizliðe. Beklemekteyim, neden ve nasýl demeden,
söyleden mutluluðu ve çocukluðu. Ben sana gelirken
gururumu vede nefretimi geldiðim yerde býraktým,
ve oradan hala almadým. Çünkü ben hala sendeyim
senden hiç gitmedim, gitmdim "gül kokulu" yarim.
Dün mektuplarýmda ki rüzgarlar bu gün hala yüzümden
eksilmiyor, biliyormusun bebek tenlim? Rüzgarlar
estiðinde hiç yüzümü çevirmiyorum, hiç üþümüyorum.
Biliyorum ki sen bir zamanlar o rüzgarlara bir
buseni emanet etmiþtin. Artýk hiç rüzgar eksilmez
yüzümden, sen hiç gitmezsin benden. Duyuyormusun
beni sonsuzluðum? Bu satýrlar sana KAVUÞMANIN SON
UMUDU. Cevabý milyonlarca HAYIR olsa bile
beklentimsin yine senelerimde...

ÜNAL
11.02.2000
Sosyal Medyada Paylaşın: