Bugün saçlarýmý kazýttýðým bir gün
oðlumun yataðýndan düþme ihtimaline önlem aldýðým
Suriyeli çocuklara üzüldüðüm
insaný yadýrgadýðým
gökyüzüne baþýmý kaldýrmadýðým bir gün
yaþlanacaðýmý hatýrlatan günlerden biri bugün
kelebekleri, serçeleri, kýrlangýçlarý
pencerenin dýþýnda býraktýðým
pencereyi de unuttuðum bir gün
kýzgýnlýklarýmý affetmek istediðim
kalbimin depremlerini lanetlediðim
iplere dolandýðým, çözülemediðim, kurtulamadýðým
þiir okumayý ertelediðim bir gün
hani insan nerede olduðunu önemsemez
yine de o yolda ilerler, yolun da tarifi olmaz
uzaklaþtýkça uzaklaþýr ya
iþte öyle bir sýzý , hissetmediðim
belki de yine hissetmediðim
o kurþunun sekmesi
ölümünden habersiz bir düðün
süsler
pembeli morlu
kýlcal damarlarýmý týkayan meydan
þafaða nazlý keder
çokça sebepsizlik belki de
ayak basma heveslisi cinayetler gibi yaþamýn içinde
o en masum noktaysa dünyanýn ilk günü
bir o kadar da yalnýz
bir o kadar da fazla iki nokta
...
.