uyuyakalmýþým
gece ile sabâ makamý arasý
dökülürken baþýmdan aþaðý gül yapraklarý
ne sîn
ne mîm
ne kin
ne de kirpiðimdir
o gece/gün yüzünden de ötedir gördüklerim
ne gözlerimden yanaðýma inen adýnýn gözyaþý olduðunu bilmediðim
kimi görsem, bir âlemden geldim dedim
... âlemi...
adres diye verdim
gideceðim yeni adresi kimseye söyleyemedim
utangaç ellerimle kalemimi yerlere düþürdüm
vesselam: posta kutusunu postacýya bile diyemedim
yazabildiðimce
sadece Zühre
Zühre deyip itin kapýyý
ey/ mim
ey/ kin... sen yoksan ki eðer
gir/ içeri
çek içine aþkmýþ diye sîn/i sin-e’yi
Zühre parýldayacak gözlerinde aymýþ gibi yýldýz yýldýz gökyüzünde.
Davidoff/öyküsatýcýsý 2013 Eylül